Zu den Worten Jesu aus dem Evangelium für den 12. Sonntag im Jahreskreis: Fürchtet euch nicht vor denen, die den Leib töten, die Seele aber nicht töten können… (Mt 10, 28a) habe ich ein Bild mit der Ermordung Abels gefunden. Gustave Doré (1832-1883), ein französischer Maler und Graphiker, der sich vor allem als Illustrator einen Namen machte, hat 1865 die Bibel illustriert. Der sehr begabte Doré schuf 230 Bibelgraphiken. Seine Bibel-Illustrationen gehören immer noch zu den Bekanntesten überhaupt, er gilt als einer der größten Meister dieses Genres.
Das Bild zeigt die zwei Brüder: Kain und Abel (vgl. Gen 4, 1-16). Es ist sehr dunkel in dem Bild. Nur ein wenig Licht kommt aus den Wolken heraus. Es erleuchtet den, am Boden liegenden Abel, und den, mit der Keule, stehenden seinen Bruder Kain. Die Landschaft ist dürr. Die Dunkelheit und die Natur nimmt teil an der dunkelsten und schwierigsten Geschichte des Menschen. Der Brudermord ist der Anfang aller solchen Geschichten unter den Menschen.
Wir lauschen in das Bild hinein und hören die Worte: Wo ist dein Bruder Abel? (Gen 4, 9a) Was hast du getan? (Gen 4, 10a) Und sofort kommen uns die Worte Jesu in den Sinn: Nichts ist verhüllt, was nicht enthüllt wird, und nichts ist verborgen, was nicht bekannt wird (Mt 10, 26). Trotz aller Grausamkeit des Geschehens werden unsere Gedanken auf den gelenkt, der Seele und Leib ins Verderben der Hölle stürzen kann (vgl. Mt 10, 28b). Gott erwartet von den Menschen Offenheit, Ehrlichkeit und Bekenntnis. Er ist die höchste Instanz. Er verfügt über die Seelen. Auf welcher Seite wollen wir stehen? Auf der Seite der Killer, oder auf der Seite der Niedergemetzelten? Das Töten kann schon mit den Gedanken und Worten passieren. Das Töten ist gar nicht selten. Aus der Geschichte von den Brüdern erfahren wir, dass Gott über den Täter wacht und erst recht über den Gerechten. Im Abel haben die Kirchenväter den gekreuzigten Christus gesehen, über dem Gott Vater wacht.

Meliton von Sardes (+ vor 190) predigte einmal an Ostern in der Mitte des 2. Jh.: Er ertrug in vielen vieles: Er wurde in Abel gemordet. In Isaak wurden ihm die Füße gefesselt, in Jakob musste er auswandern. In Josef wurde er verkauft, in Mose ausgesetzt, im Lamm geschlachtet, in David verfolgt, in den Propheten geschmäht (Meliton, Bischof von Sardes, Osterpredigt in: Hora Lectionis, Regensburg 1991, 63-64).

Der Vater rettet die Seele Jesu, er erhält sie am Leben, er nimmt sie zu sich. Beim Gott ist jeder Mensch wichtiger als viele Spatzen (vgl. Mt 10, 31). Jeder, der offen und ehrlich mit den anderen umgeht, steht auf der Seite Gottes. Zu ihm wird sich einst Gott bekennen. Jeder, der die Mitmenschen mit Liebe behandelt, lebt im Licht und seine Tage werden nicht dunkel. Der Psalmist sagte: Ein Licht erstrahl den Gerechten und Freude den Menschen mit redlichem Herzen (Ps 97[96], 11). Jesus legte seinen Jüngern und Jüngerinnen auf: So soll euer Licht vor den Menschen leuchten, damit sie eure guten Werke sehen und euren Vater im Himmel preisen (Mt 5, 16). Machen wir unsere Tage hell. Lassen wir uns nicht von der Blindheit des Herzens und des Verstandes leiten.

O Gott der Offenheit und der Wahrheit,
ich fürchte das strahlende Licht deines Blickes.
O Jesus, strahlendes Licht des Vaters,
ich fürchte deinen durchdringenden Blick.
Doch du sagst mir, ich soll mich nicht fürchten,
versicherst mich der Liebe deines Vaters -
einer Liebe, die so groß ist,
dass sogar meine Haare gezählt
und beschützt sind, jedes einzelne davon.

(Robert L. Knopp. Das Evangelium beten. Unser heilender Gott-mit-uns. Das Matthäus-Evangelium, S. 109)

Do słów Jezusa z ewangelii na 12 Niedzielę Zwykłą: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą... (Mt 10, 28a) znalazłem ilustrację z zabójstwem Abla. Gustave Doré (1832-1883), francuski malarz i grafik, który zyskał sławę jako ilustrator, w 1865 roku zaopatrzył Biblię w ilustracje. Bardzo utalentowany Doré stworzył 230 grafik do Biblii. Jego ilustracje biblijne należą do dziś do najbardziej znanych, a on sam uznawany jest za największego mistrza tego rodzaju sztuki.
Nasza ilustracja przedstawia dwóch braci: Kaina i Abla (por. Rdz 4, 1-16). Bardzo przenikliwa ciemność wypełnia cały obraz. Tylko bardzo znikome światło wychodzi z chmur. Oświeca ono leżącego na ziemi Abla i stojącego z maczugą w ręku jego brata Kaina. Krajobraz jest ubogi w roślinność. Ciemność i natura zdają się brać udział w tej najciemniejszej i najsmutniejszej historii człowieka. To bratobójstwo jest początkiem takich historii wśród ludzi.
Wsłuchujemy się w ten obraz i słyszymy słowa: Gdzie jest brat twój, Abel? (Rdz 4, 9a) Cóżeś uczynił? (Rdz 4, 10a) I od razu przychodzą nam na myśl słowa Jezusa: Nie ma bowiem nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć (Mt 10, 26). Mimo całego okrucieństwa tego wydarzenia nasze myśli są kierowane na Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle (por. Mt 10, 28b). Bóg oczekuje od ludzi otwartości, uczciwości i wyznania. On jest najwyższą instancją. On rozporządza o duszach. Po której stronie chcemy stanąć? Po stronie zabójców, czy po stronie powalonych na ziemię? Zabijanie może się odbyć już w myślach i słowach. Zabijanie nie jest wcale rzadkością. Z historii o braciach dowiadujemy się, że Bóg czuwa nad zabójcą, a tym bardziej nad sprawiedliwym. W Ablu Ojcowie Kościoła widzieli Chrystusa, nad którym czuwa Ojciec.

Meliton z Sardes (+ przed 190) kazał kiedyś na Wielkanoc w połowie II wieku: On znosił w wielu wiele: w Ablu był zamordowany, w Izaaku związano Mu nogi, w Jakubie musiał emigrować, w Józefie został sprzedany, w Mojżeszu został porzucony, w baranku zabity, w Dawidzie prześladowany, w prorokach znieważony (Meliton - biskup Sardes, Homilia wielkanocna w: Hora Lectionis, Regensburg 1991, 63-64).

Ojciec ratuje duszę Jezusa, utrzymuje ją przy życiu i zabiera ją do siebie. U Boga każdy człowiek jest ważniejszy niż wiele wróbli (por. Mt 10, 31). Każdy, kto jest otwarty i uczciwy wobec ludzi, stoi po stronie Boga. Do niego Bóg przyzna się kiedyś. Każdy, kto ludzi traktuje z miłością, żyje w świetle i jego dni nie będą nigdy ciemnością. Psalmista powiedział: Światło wschodzi dla sprawiedliwego i radość dla ludzi prawego serca (Ps 97[96], 11). Jezus nakazał swoim uczniom i uczennicom: Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie (Mt 5, 16). Oświećmy nasze dni. Nie poddajmy się zaślepieniu serca i umysłu.

Boże otwartości i prawdy,
obawiam się Twojego oświecającego spojrzenia.
Jezu, lśniące Światło Ojca,
obawiam się Twojego przenikającego spojrzenia.
Ty mówisz mi jednak, żebym się nie bał,
zapewniasz mnie o miłości Twojego Ojca -
miłości, która jest tak wielka,
że nawet moje włosy są policzone i strzeżone,
każdy z nich.

(Robert L. Knopp. Das Evangelium beten. Unser heilender Gott-mit-uns. Das Matthäus-Evangelium, s. 109)